با نگاهی به گذشته می توان دریافت که مدیریت خشکسالی و همچنین سایر بلایای طبیعی در اراضی کشاورزی و به طور کل واحد های کشاورزی نیازمند یک بازنگری بنیادین است. این بازنگری نیازمند توسعه زیرساختی و علمی بخش کشاورزی است به گونه ای که مدیریت عرصه ها را متناسب با نیاز فعلی کشاورزان و مصرف کنندگان و همچنین استانداردهای روز دنیا مطابق سازد.برای این مهم، شناخت واقعی سیستم های کشاورزی و درک صحیح از رفتار آن ها امری لازم و ضروری است. این موضوع خود نیازمند مطالعه و تحقیق بر اساس داده هایی است که بتوانند شرایط واقعی سیستم را بازگو نمایند. لذا آمار واطلاعات دقيق بعنوان هسته اوليه و اساسي و زير بناي هر برنامه ريزي موفق مي‏باشد و با توجه به رشد روز افزون جمعیت، تامین غذایی و به طبع آن ایجاد امنیت غذایی پایدار از اهداف هر دولتی در بخش کشاورزی است. در همین راستا رکن اساسی و شالوده برنامه‏ریزی دقیق و مدیریت بخش کشاورزی اطلاعات مکان محور مربوط به مزارع و بهره‏برداران این بخش محسوب می‏گردد. در همین راستا و به کمک داده‏های مکانی شناخت پتانسیل‏ها و محدودیت‏های هر سرزمین به بهترین شکل میسر خواهد شد و به کمک آن امکان برنامه‏ریزی دقیق و پیش‏بینی و واکنش سریع در صورت وقع هر بحرانی در این بخش قابل اجرا می باشد.